جابجایی بجا در جدال

بهترین شیوه ای که می توانید بکار بندید تا در هر "بحث" که در آن کارشناس هستید، سربلند بیرون آیید؛ اینست که...

قبل از شروع هر بحث، ابتدا خود را در جای طرف مقابلتان بنشانید و تا حد امکان از تمام زوایا و دیدگاههای ممکن سوالات و ابهاماتی را که او در تقابل با آراء و چالشهای شما احتمالا برایش پدید خواهد آمد را کشف نموده، از خود بپرسید و سعی نمایید تا به آن سوالها پاسخی منطقی و شفاف دهید. 

اگر از پس آن سوالها برآمدید که فبها، بدانید که مطمئنا شما پیروز آن بحث خواهید شد و باخیال راحت درآن مباحثه و گفتمان شرکت نمایید وگرنه⛔اصلا وارد بحث نشوید⛔ و حتی سعی کنید نسبت به آراء و عقاید خود "حتما" تجدید نظری بعمل آورید. چرا که قاعدتا آن عقاید، سست هستند و گاه برخطا.

این همان شیوه ای است که من از جوانی برای خود برگزیده ام و بالطبع هرگز در دو نوع مباحثه مشارکت نکرده ام چون میدانستم که از پیش بازنده هستم. یک؛ گفتمانهایی که در آن اطلاعات کافی و دقیق نداشته ام و دو؛ مباحثی که از پیش می دانستم ممکن است مخاطب در آن بحث از من سوالی بپرسد که از جواب دادن به آن درمانده و عاجز باشم (یعنی قبل از شروع بحث نمونه ی آن سوال احتمالی را از خودم پرسیده باشم ولی جوابی برایش یافت نکرده باشم).

و اگر شما هم چنین رفتار کنید، به شما قول میدهم با تلورانس یک درصد، هیچگاه در مباحثه مغلوب نخواهید شد. آن یک درصد را هم بگذارید برای سوالی که واقعا از قبل به ذهن شما خطور نکرده باشد. البته این مورد بسیار بعید و نادر است. پس بالطبع نگرانی ندارد. (این را به تجربه خدمتتان عرض کردم).

یک مثال کوچک هم بزنم و ختم کلام:

من آن اوایل یعنی عنفوان جوانی، پیش از بحث با یک آدم مذهبی، سعی میکردم که خود را در قالب یک فرد "مذهبی دو آتشه" در جلوی خودم قرار دهم و سوالاتی چالشی که حتی شاید قرار هم نبود به فکر مخاطبم برسد را از خودم می پرسیدم و کوشش میکردم تا جوابشان را بیابم. و دقیقا به همین خاطر هم هست که در تمام زندگی حتی یکبار از یک دیندار مدعی در بحثی شکست نخوردم و همواره ایشان از بحث با من رویگردان و حتی فراری بودند. 

من حتی میتوانم در قامت یک مذهبی مدعی در مقابل بزرگترین آتئیستها ظاهر شوم و براحتی آب خوردن مغلوبشان نمایم! می پرسید چطور؟ خُب بدلیل اینکه دوستان آتئیست حتی درحد نظریه پرداز واقعا به یک سری سوال ساده نمی توانند پاسخی درخور بدهند و از این دیدگاه دقیقا از جنس تئیستهای بی منطق هستند. اصولا برای همین است که من نپتائیست هستم چون به گمانم هردو طرف مشکل مندند! (آتئیستها البته خیلی کمتر چون پایگاه نظراتشان دانش و فن است و نه موهومات)

(برای باور این قضیه شما را به مطالعه بیشتر در این پست دعوت می نمایم که در آن دوستان آتئیست را با چالشهای عمده شان روبرو کرده ام).

بنابراین از آنجائیکه این شیوه، یعنی شیوه ای که نامش را من "جابجایی بجا در جدال" میگذارم؛ متدی کاملا منطقی و کارگر است که واقعا بازده برنده اش ردخور ندارد و میتوان گفت که یک متد "هماره بُرد-بُرد" است که آنرا به همه ی دوستان دانشمندم پیشنهاد می کنم.

از طرف دیگر این شیوه بابت بُعد چالشی و حقیقت یابش، حتی بدون بحث با دیگران، خود به تنهایی می تواند میزان سواد و علم انسان را بالا برده و عقایدش را اصلاح، بروز و منطقی نماید.

شعر:

ار بلنـــدی جویی یا ...  دستکم پیمـــــودن ره  بر سبیـــــــــل اعتــــــــدال

"در پی قـال و مقــــال"؛ و در آخـر نصب گردد سینـه ات یک زر مـــدال

این مهم آویزه گردان بر دو گوش ات بی زوال، چون خــــــرد محتاج دال

جای خود در بحث عوض کن با رقیب ات؛ "جابجایی بجا کــــن در جدال"

................

جاوید خرد