سفرنامه تهران (بخش پنجم)ا

(ادامه از اينجا)

چند روز پيش روي صندلي سه نفره (در اصل دو نفره) يك تاكسي نشسته بودم و با دوربينم ور مي رفتم كه لاجرم نظرم به حركات عجيب و غريب توده سياه رنگ سمت راستم جلب شد! 

ايشان كه پس از اندكي تجسس كشف كردم كه خانمي هستند پيچيده شده در لايه هاي فراوان پارچه هاي سياه رنگ، به نظر از مجاورت با من بسيار بسيار ناراحت بودند. به گمانم نيت ايشان اين بود كه با "وول خوردن"، حتي المقدور قسمتهاي چپ بدنشان را از تماس با "لباس من"، مصون نگاه دارند ولي متاسفانه اينكار ايشان برعكس سبب ميشد كه تقريبن تمام نيمه چپ اندام ايشان به من سائيده شده و جنسيتشان، حتي زير آنهمه پارچه هم ملموس گردد! اتفاقن در اين باب در يك وبلاگ هم مطلبي خواندم كه به خانمها (آن دسته از خانمهاي شكاك كه به مردان ظنين هستند) اموزش ميداد با مردهايي كه مزاحم تشخيص ميدهند در سرويسهاي حمل و نقل عمومي چگونه برخورد كنند! ديدم مثل اينكه اين رشته سر دراز دارد! راه حلهاي دوستان اينترنتي معمولن از اعتراض كلامي آغاز ميشود و به كاراته و ميخ و سيخ و تيغ و غيره ختم؛ كه به زعم اينجانب راه حلهايي مناسب نيستند. اما راه حلهاي پيشنهادي من براي اين دسته بانوان:

1- اگر وضع ماليتان اجازه مي دهد كه كرايه خود را دو نفره حساب كنيد، حتمن اينكار را بكنيد. با اينكار فاصله شما با فرد بغلي استاندارد ميشود. (مطمئنن حفظ عصمت(؟!) شما ارزشش بسيار بسيار بالاتر از اين هزينه اضافيست و البته اعصاب شما هم حتمن بيشتر از اين پولها مي ارزد).

2- اگر وضع ماليتان خوب نيست، حتي المقدور با وسائط نقليه "تبعيض جنسي" مثل اتوبوس يا مترو طي طريق بفرمائيد(البته اگر از همجنس گرايان و دوجنس گرايان واهمه اي نداريد) و يا سعي نمائيد صندلي جلوي تاكسي ها نصيبتان بشود(و البته باز اگر از تماس دست راننده، در هنگام تعويض دنده بيم نداريد).

3- تا مي توانيد لباسهاي ضخيم و زبر و ناصاف بپوشيد تا احيانن مردهايي كه اندام جنسيشان در طرفين بدنشان قرار دارد را از لذت جنسي باز داريد!!!

4- زياد تكان نخوريد و خود را به در و ديوار ماشين فشار ندهيد و احيانن نكوبيد چرا كه اولن قانون سوم نيوتن به ما مي گويد كه فشار زياد شما به جسم سخت، واكنش متقابل جسم سخت را هم سبب ميشود و شما را يكراست در آغوش آقا قرار ميدهد و ثانين در مسيرهاي طولاني پس از مدتي شما از تقلا خسته ميشويد و كنار آقا لم ميدهيد! كه اين ممكن است آقا را به سمت خيالات شيطاني سوق بدهد!!

5- سعي كنيد براي طي مسير هاي كوتاه، پياده روي را انتخاب كنيد. اينكار علاوه بر مصونيت، چربي هاي اضافي شما را نيز كه عامل مهمي در تماسهاي بدني شماست آب مي كند!

6- در هنگام تشخيص مزاحمت، هر چه سريعتر محيط را ترك كنيد و هرگز سعي نكنيد كه با اعتراض، خودتان را سبك كنيد! اين مدل "لب گشودن به اعتراض"ِ شما بيشتر مضحك مي نمايد تا واقعي...چرا كه در نظر يك انسان عاقل شما ميتوانستيد يكي از موارد پنج گانه بالا را رعايت بفرمائيد.‌ (البته اين توصيه آخر صرفن در هنگام تماسهاي "اجتناب ناپذير" بدني است و تماسهاي مختارانه دستي مزاحمين را شامل نمي شود)

و اما از اين توصيه هاي ايمني براي آن دسته بانوان خدا ترس كه بگذريم؛ اين سوال سريع به ذهن متبادر ميشود كه اين فرهنگ مرد گريزي از كجا وارد خون خيل عظيمي از خانمهاي ايراني شده است؟! رفتار مردهاي ايراني؟... فرهنگ سنتي؟... رفتار زنان ايراني... و يا هر سه اين موارد؟ به هر روي آنچه بيش از همه چيز مسبب اين ناهنجاري اجتماعي است به گمانم عدم آموزش صحيح اموزش و پرورش است ايرانيان را!*

فرهنگ شهر نشيني در تهران نسبت به گذشته بهتر شده است. دسترسي به رسانه هاي كشورهاي آزاد با آنتهاي ماهواره اي ممنوعه، در اين رابطه بسيار تاثيرگذار بوده است. نوجوانان ايراني حتي نسبت به زمان نوجواني نسل ما هم، فهميده تر، با شعور تر، خردگراتر و به اصطلاح متمدن تر شده اند كه اميدواري را در دل من براي آينده بهتر ايران، زنده و "محقق شدني" نگه مي دارند. بايد تا زمان به قدرت رسيدن اين نسل صبر كرد. مطمئن هستم كه اين نسل، با پدرانشان تفاوتهاي بسياري دارند.

+

پوشش

+

كما في السابق پوشش هموطنان ايراني درGrayscale Mode قرار دارد. يعني در طيف خاكستري! از سفيد بگير برو تا سياه! فعلن جز معدودي جوان كه رنگ را هنوز از دايره پوشش خارج نكرده اند، دشمني با رنگهاي شاد و زنده بسيار به چشم ميخورد. البته مي گويند " طرح امنيت اجتماعي" هم در اين دشمني مردم با رنگهاي شاد بي تاثير نبوده است. (ماشينهاي گشت ارشاد (كه متولي ارشاد(؟!) مردم است) را بسيار ديده ام اما هنوز خوشبختانه مستقيمن برخورد آنان با جوانان خوش تيپ را نديده ام و اميدوارم هرگز هم نبينم؛ چون نمي توانم بي تفاوت بگذرم و شايد كاري دست خودم بدهم!...هميشه از اينكه در رسانه هاي آزاد ميبينم عده اي بي خيال ايستاده و شاهد كتك خوردن غيرقانوني جوانان هموطنشان هستند؛ خونم به جوش مي آيد...آيا به واقع زندگي با "ترس" و اينقدر"بي تفاوتي" چنان شيرين است كه حتي جلوي چشمانت ظلم آشكار و بي پرده را نمايش دهند وتو حتي دم هم بر نياوري؟!...اين را نوشتم و ياد جنجال بر سر كتك زدن يك شهروند آمريكائي-آفريقايي به نام رادني كينگ توسط پليس آمريكا در سال 1991 افتادم كه در پي اين عمل غير قانوني نيروهاي پليس لوس آنجلس، ملت چه طغياني به پا كردند و باعث شدند دو مامور پليس گناهكار، 30 ماه زنداني شوند و ايشان (رادني كينگ) كه يك كارگر بيكار شده ساختماني بود، مبلغ 3.8 ميليون دلار غرامت از پليس ايالتي بگيرد و علاوه بر ثروتمندي، معروف هم بشود... ما كجائيم و آنها كجا...آخر شما بگوئيد...حيف ما نيست؟! (ادامه در اينجا)

___________________________________________

*- اگر از كودكي به انسان آموزشهاي "برخوردهاي اجتماعي متمدنانه" داده شود، مطمئنن تمامي اين نقيصه ها برطرف ميشود. آن موقع ديگر خانمي ار برخورد غير ارادي تنش با يك آقا احساس گناه نمي كند. مردان در وسائط نقليه عمومي بيش از حجم بدنشان جا اشغال نمي كنند! مزاحمتهاي اجتماعي ابتدا با ديالوگ متشخصانه و در صورت عدم كاركرد با مراجعه به پليس، درمان ميشود. آدمها خود را وكيل تسخيري ديگران فرض نمي كنند كه بخواهند حق موكل (خويش خوانده) را مطالبه كنند و به بياني ديگر در حمايت از خانمها با هم گلاويز نميشوند! و هزار و يك مورد ديگر كه جاي تدريسش در آموزش و پرورش و آموزش عالي خاليست. حتي در كشوري مثل قزاقستان هم به كودكان در مدارس ابتدائي شيوه هاي سالم "روابط جنسي" را آموزش مي دهند و واقعن جاي تاسف بسيار دارد كه در كشور ما با اين همه ادعا...هنوز آموزش روابط اجتماعي جايي ندارد و اين مهم به خود خانواده ها واگذار شده كه مطمئنن شرط كافي نيست. البته در بعضي مدارس جسته و گريخته شنيده ام كه اين امر متولياني دارد ولي مطمئنن تجربه شخصي من نشان ميدهد كه اين آموزشهاي مقطعي بسيار كم بازده بوده است در مقياس كلان اجتماعي.