مسئله ای که ذهن مرا مدتهاست خیلی به خود مشغول کرده است، مبحث شیرین "واقعیت" است! یعنی آنچه ما انسانها پس از آموختن و دانستنش، آن را «دربست قبول می کنیم» و ذره ای هم به صحت و سقم آن شک نمی کنیم. چرا؟... چون زمانی در فلان کتاب و بهمان مرجع علمی ثبت شده و لابد و حتما درست است چون اگر غلط می بود ذکر نمیشد و یا چاپ نمیشد و یا پس از اعلام نقیض آن حتما پاک میشد. پس چون هست، واقعیت دارد و بنابراین تشکیک بر آن را حمل بر نادرستی میدانیم و حتی گاهی بر درستی آن بدون آزمون و تفکر اصرار می کنیم و جامه بر تن خویش می درانیم!
علائم مشهود 1- پریشان گفتاری: خداانگاری و جاری شدن کلام خدا از زبان 2-پریشان رفتاری و پارانویا: نگاه به آسمان در جایی که هیچکس نه صدایی از بالا شنیده و چیزی دیده 3- درونگرایی: عدم توجه به واکنش دیگران... خلاصه بجنبید...
آیا می دانستید که یک فیل و یک الاغ دنیا را بین خود تقسیم کرده اند؟
نمی دانستید؟!
ایرادی ندارد؛ با عظیم ترین تحول سیاسی بعنوان یک مثال آشنا شروع می کنم تا متوجه شوید:
بیش از دو ماه از قدرت نمایی اول گروه رتبه دوم یا قدرت شماره دو جمهوری اسلامی بود می گذرد. (امحاء ابراهیم رئیسی که در این لینک میتوانید بیشتر بخوانید)
اکنون نوبت به گام دوم از قدرت نمایی این گروه رسید که اینبار گریبان اسماعیل هنیه رهبر حماس را در تهران گرفت که با انفجار بمبی وی را به دیار عدم رهنمون شدند.