For life, I died to see with my own eyes, the Utopia
instead what I achieved was Presbyopia
so even can't see fine longer, this Homeland of diarrhea
And now, I think before get Dementia
should finding a way of survive in this REAL Dystopia
that will be far superior to drown in Ridiculous Fantasia
عمری بودم درپی روزی موعود، تا با چشمان خویش ببینم "آرمان شهر" رؤیاهایم را با تمام وجود.
اما این دنیای ودود؛ به "پیرچشمی" ام رهنمون نمود!
تا همین دودآلود و غمین مُلک بدآیین و جمود را نیز دیگر نتوانم دید واضح و مشهود.
و حال می اندیشم تا پیش از زوال عقل مترصد ورود، بیابم هر چه زود
راز بقا یا همانا زیستن مسعود را در همین "ویرانه شهرحقیقی" حزن آلود.
که ای بسا حال خوشتری خواهد بود نسبت به غرق گشتن در رؤیای بی سودِ آن "دروغین شهرمفقود"!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر