اگر کسی در زندگی به اندازه دو واحد درسی یعنی یک نیمسال درنجوم و فیزیک اجرام آسمانی وقت و فرصت مطالعاتی داشته باشد براحتی و بدون هیچ کنکاش اضافی مسلما به یک مهم پی میبرد و آن خُردی و ناچیزی زائدالوصف "زمین" است در برابرعظمت مهیب، شگرف و اعجاب آور جهان مرئی پیرامون که حقیقتا هرچقدر هم بخواهیم در کلام آنرا نشان دهیم ناشدنی است و این نسبت، اصلا با کلمات قابل وصف نیست! ولی با وجود تمام این ریزی، بی مقداری و کوچکی "زمین"؛ پژوهنده ما درمیابد که بیش از 4.5 میلیارد سال است که این سیاره توانسته است که بطرز شگفت انگیزی از پس انواع و اقسام ناملایمات و مشکلات خارجی برآمده و حتی بر روی خود حیاتی کربنی و هوشمند ساخته و شکل داده که ثمره آن شده است ما انسانهای دارای امکان تحلیل و شعور و تکلم.
از طرفی اگر پژوهنده ی ما، باز به اندازه یک نیمسال در علم بیولوژی بالاخص شاخه پیدایش حیات کربنی (Organic) وقت صرف نموده باشد، حتما به مفهوم جالبی برمیخورد به نام انتخاب طبیعی (Natural Selection) که پس از مطالعه آن در می یابد که طبیعت یا همین "زمین" خودمان، تنها موجوداتی را نگاه داشته که توانسته اند خود را با شرایط او تطبیق دهند. در اساس هر موجودی که بتواند خود را با خواسته ها و منویات زمین مطابقت داده و سازگار نماید، توسط زمین حفظ شده و برای ادامه حیات انتخاب شده است و دیگر موجودات که یا توان تحمل شرایط را نداشتند و اصطلاحا سازش ناپذیر بوده اند را به مرور حذف و تعدیل نموده است.