انسان در کودکی بخاطرضعف های جسمی و عقلی که در مقابل بزرگسالان دارد همیشه آرزوی رشد و بزرگ شدن سریع دارد و به همان دلیل چیزهای بزرگ و کلان و کبیر و وسیع مثل ماشین بزرگ و خانه بزرگ و کشور پهناور و تاریخ باشکوه و بزرگان فرهنگی و هنری و علمی و تاریخی و هنرپیشگان بزرگ و ... را اگر در خیالش متعلق به خود، ملیت یا زبان و فرهنگ خود و خانواده اش بداند نیز برایش بسیار مهم و غرورانگیز است.اما اشکال قضیه وقتی پیش می اید که این انسان کودک، در بزرگسالی باز هم همینطور فکر کند و مدام دنبال بزرگترین ها باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر