انسان بدون حافظه واقعا چیست؟
این شاید سخت ترین سوال در حوزه انسان شناسی باشد. اصلا می توانید فکرش را بکنید که بدون حافظه شما چه تعریفی می توانستید از انسان داشته باشید>؟
غیر از اینست که تمام تعاریف ما از خودمان و از جهان پیرامونمان را ما از مخزن حافظه بیرون میکشیم؟ تمام ارتباطات ما. خانواده، دوستان و هر که میشناسیم تنها کدهایی در حافظه ی ما هستند.
این موضوع را در این پست بررسی می کنیم:
یک زادروز ویژه
تمام هند خدای آبی رنگ، "کریشنا" را می ستایند. احساس من اما کمی شخصی تر است. چون نه تنها من نیز مانند او در ساحل رود "یامونا" بزرگ شده بودم، بلکه من نیز در همان روز جشن تولد او پا به جهان گذاشته ام؛ در هشتمین شب تاریک ماه آگوست که تنها باریکه ای نازک از هلال ماه در آسمان دیده میشد؛ هنگامیکه بادها در موسم بارندگی، قطرات درشت باران را که به سطلهای حجیمی از آب می مانست، به پنجره و درب های خانه های هند می کوبیدند. در آن روز ما دو تولد را در خانه جشن میگرفتیم؛ کریشنا و من. اگرچه آب رود یامونا هیچگاه چنان که برای او از هم شکافت، برای من باز نشد؛ ولی من با تاتی تاتی کردن روی شنهای ساحلش راه رفتن را آموخنم، اولین تور ماهیگیری زندگی ام را از روز ساحل سنگی اش پرتاب کردم و در آبهای گل آلودش شنا کردن را یاد گرفتم.
با توجه به اینکه این روزها می بینیم برنامه DEEPSEEK چینی در عالم هوش مصنوعی غوغایی بپا کرده و تمام رقبای آمریکایی خود را که احساس میکردند یکه تاز این میدان هستند در بُهت و شوک شدیدی فرو برده است، بد ندیدم مختصری هم از اقتصاد چین بگویم. کشوری که حدود بیست سال است، با ایشان بطور مستقیم کار کرده ام.
یک شاهد بسیار عالی دیگر پیدا نمودم در جهت تئوریهای سیاسی این وبلاگ که واقعا چونان یک نورافکن قوی بسیاری از زوایای پنهان از رفتار ابرقدرتها با پودل های دست آموزشان در مناطق نفت خیز را بخوبی روشن کرده و رازهای "سربه مُهر" شان را بروشنی هرچه تمام تر افشا می سازد.