نبرد قلم

باید ز لاکم بر روم، چون مــرد بر معبــر روم

ورنه به خاک اندر روم، با خفت و بی بر روم
کافیست این نا مردمی، وافیست این بی گندمی
تدبیر شیخــان قمی ، نبـود بجــز ســــردرگمی

شمشیر از رو بسته ام، از یاوه گویان خسته ام
از خاک ایران رسته ام، با بخردان پیــوسته ام

کم گویم و از بر کنم ، پُـر خوانم و کم شر کنـم
اول به خـود بـاور کنم ، پس راه کـاوه سر کنم
زادم به روز داوری ، دادم ســــتان گر یاوری
این نیست ازخوش باوری بلکه بود خودباوری
من با تو ام جانان ما ، عزمی بکـن جهـدی نما
آدم کُش انسان نما ، بی وقفه ریزد خــــــون ما
با من بیا همــت نما ، این راه باشـــد راه مـــــا
نی با خشونت رونما ، ما را تفـــــــــکر رهنما
ما با "قلم" محشر کنیم، گوش فلک را کر کنیم
این جمله را از برکنیم:"سر را فدای فــر کنیم"