یار اتوبوسی (داستان واقعی!)
دیدار یار شعله فکـــندی بـه جهــــــــانم همـچون تنـــــور داغ
شد انـدام و روانـــم
یک آن گفتم که
این همان نـــــور الاهیــــــست کز تابش
او همـــــاره زیبا شــــــــودم زیست
در ذهن، بغــل گرفتمش همـــــچو
عروسم دلــدار ولی پیــــــــــــــــاده
شد از اتوبوســــم!
ای معجزه دهـر کجا
می
روی این سان هیمه
ز تو سوخت و تو شدی بانـی حرمان...
بگذار بسوزم من از عشق ناگهـــــــــانی زیرا که فراتر ندیــــدم از نوک بینی!