پرگشودن به خیال (سرزمین
بجواز)
1
تو این دیار زیبا
تو مأمن “کازاک” ها*
2
یه آدمی نشسته
ازغُصه دست شسته
3
داره هوای پرواز
به سرزمین
"بجواز"**...
4
به جایی که پلنگاش
آرومترن ز میشاش
5
باریکه های آباش
وصلن همه به دریاش
6
جغداش روزام بیدارن
شب مردمش به کارن
7
همه با هم ندارن
بذر امید میکارن
8
چرنده هاشون خوش خو
پهن هاشونم خوش بو
9
دلا همه بهاره
باغا پر از اناره
10
قله ها توی ابره
بالاشم هس ستاره
11
وقتیکه زد سپیده
خروسه هنوز خوابیده
12
باغبون اونجا شاهه
صورتا مثل ماهه
13
لباسا رنگین کمون
فکرا رنگ آسمون
14
خوراکها همه تازه ن
سوسکاشونم، چه ناز ن!
15
مست به ضرب سازن
سرها به کلی بازن
16
ماشینا دود نمی دن
آشغال به رود نمی دن
17
زندون مال قدیماس
جاش حالا توی فیلماس
18
ترسم یه جور افسونس
خشم نمیدونن چی
هس
19
فحش بزرگ اونجا
خساست هست و ریا
20
کسی فکر بهشت نیست
پس ندارن تروریست
21
نشون رشد و فرهنگ
نه فحشه، نه دود، نه جنگ
22
قانون از گل اومده
اصل یک: طراوته
23
کشور ندیدم اونجا
نه پاسپورتی نه ویزا
24
همه جا مال همس
تا میخوای بکش نفس
25
مسافرت آزاده
سرکشی حد باده
26
سالما دین ندارن
دینداراشون بیمارن
27
ولی پس از مداوا
زودی میشن سر به را
28
آدما با حیوونا
حرف میزنن با ایما
29
زبونشون یکی نیس
اما دلاشون یکیس
30
عدالت اونجا جرمه
پس کاراشون رو فرمه
31
بلد نیستن خیانت
از بس دیدن محبت
32
سخنرانی، موزیکه
حرفا همه ریتمیکه
33
بچه که دنیا میاد
طبلا صداش در میاد
34
بی گریه و بی فریاد
با خنده دنیا میاد
35
(این دنیا که نمیاد
چرا کُنه جیغ و داد؟)
36
دخترا نازکن نیستن
مردونه پات وامیستن
37
پسرها چشم و دل سیر
پی خوشی با تدبیر
38
عاقله زنها کم گو
عاقله مردا پُرمو
39
پیرا چه زن چه مردش
زنده دل و پُر کشش
40
وقتی کسی میمیره
بوی گند نمیگیره
41
تبدیل میشه زود به خاک
باد میبرش به افلاک
42
مُردن یه جورحالته
انسان با اون راحته
43
هر کی به حدش زنده س
بعد هم که خاطرش هس
44
نگه میدارن نشاط
حتی با مرگ و وفات
45
خلاصه در رفاهن
بی لشگر و سپاهن ...
46
فکر منم که اونجاس
تنم مهم نیس کجاس
47
پیش همون سرزمین
همون جای دلنشین
48
جایی که نیستش انگار
تو کله مه اون بیدار
49
(که این خودش کافیه
مگه فرقی هم داره؟)
50
دنیای "هست"
همینطور
باز تو سرم خورده دور
51
اینم بی فکر من نیست
یعنی شناختنی نیست
52
چه واقعی چه رؤیا
میمیرم واسه اونجا
53
اونجا فکرم آزاده
دارم خودم اراده
54
چون من ساختم اونجا را
اسممو گذاشتن خدا
55
اما نمی پرستن
منو، مردم نخواستن
56
منم نخواستم اونجا
بشم یه فرمانروا
57
فقط خلقشون کردم
کاری دیگه نکردم
58
نماینده نذاشتم
جای خودم نکاشتم
59
چرا کنم من ویرون
زندگیشون با فرمون
60
طبیعتشون که هست
چرا هوا کنن دست؟
61
از من نشونی بخوان
وقتی میدونن کُجان
62
برای من اون دیار
یه مأمنه و یه یار
63
من ازونا ممنونم
که میگذارن بمونم
64
اما فقط بهر حال
نه انقلابِ احوال
65
اینه که کار ندارم
به کارشون؛ بیکارم!؟
66
اگر بیرونم کنن
از خودشون برونن
67
دلم به کی خوش باشه؟
فکرم کجا رها شه؟
68
تو این دنیای واهی؟
که پُرِ از خودخواهی؟
69
کجا بره خیالم؟
پرواز کنه یه عالم؟:
70
"به کی بگم الاغها
عارف ترن ز ماها
71
کجا بگم مگس ها
یا پشه ها و کک ها
72
مزاحمت ندارن
بسکه ملاها دارن
73
کی دیده چند تا حیوون
بجنگن سر ایمون؟
74
کجا بوده که میشی
بشه آمر کیشی؟
75
کِی بوده که پلنگی
بده دستور جنگی؟
76
کی شنیده گوسفنده
آدم کشته با خنده؟
77
گاوه کجای دنیا
کشته خبرنگارها
78
بزغاله کِی ممکنه
کشور گشایی کنه؟
79
کِی گوساله قات زده؟
دس به مهمات زده؟
80
خوکه بود تو منجلاب
میزد زن بد حجاب؟
81
یا قتل زنجیره ای
انجام میداد بعبعی؟!"
82
اینها همون حیوونان
که یا خوراک ماهان
83
یا بهشون فحش میدیم
یا بهشون هُش میگیم
84
اما خودامون انگار
پاکیم و گـُـنده افگار
85
اشرف مخلوقاتیمو
آقای کائناتیمو
86
بزرگای زمینیمو
سرور کهکشونیمو...
87
اما ازونجا که من
غول نیستم یا سوپرمن
88
یه آدم عادیم
کوچیکم و خاکیم
89
این صِفاتو نمی خوام
دیگه کافیه درام
90
این بازی دیگه بسه
خستم ازش، خسّه
91
دنیای نوی خودم
حرف نداره بیش و کم
92
هر چی اراده کنم
دو سوته خلق میکنم
93
اکثرا توش شادیه
تا حدش آزادیه
94
فقیر و پولدار داره
اما بسته به کاره
95
هر کی تنبل نباشه
میتونه پولدار باشه
96
هر کی ام تنبل باشه
اونقد هست که نپاشه!
97
فقیرا با پولدارا
اصلا ندارن دعوا
98
همه به عشق فردا
پیکاشون میره بالا!
99
آزاده جشن، عیش ونوش
آخوند بیمار نیس توش
100
ضدحال اونجا داریم
جنگ و جدال نداریم
101
تضاد واسه قشنگیش
واسه دنیای رنگیش
102
واسه جلای رؤیام
واسه مردم دنیام
103
توش فت و فراوونه
درک اونم آسونه
104
بی تضاد یکنواخته
یکنواختی هم سخته
105
من بسیار راضیم
که توی این بازیم
106
نه بازی گردون منم
نه دارم باشون صنم
107
فقط همین که دارم
تو دنیاشون راه میرم
108
واسم یه دنیا سوده
حد آرزوم بوده
109
اصلا اونها را کاشتم
چون من احتیاج داشتم!
110
ولی همین طور خوبه
گنده گویی محکومه
111
بیشتر چیزی نمی خوام
همینقد بسه برام
112
کاری ندارین باهام؟
پس می پرم تو رؤیام!
----------------------------------------------------------------------------------
*- کازاک یا قزاق: به کسی گویند که از قبیله، شهر یا وطن خود مهاجرت می‌کند و به مکان و قوم دیگری می‌پیوندد، که اغلب ناشی از ظلم و ستم است.
**-
«بجواز»: اسم خاص، که به عنوان یک سرزمین نمادین یا خیالی در نظر گرفته شده است.
///////////////////////////////////////////////////
Soaring to mind realm
(Land of Bejwaz)
1
In this beautiful land,
A refuge for Cossack’s band.*
2
A man sits there alone,
Feels sadness should be gone.
3
He dreams of flight, his heart’s desire,
To “Bejwaz,” land of dreams entire.**
4
A place where leopards gently tread,
More calm than lambs that share its bed.
5
Its slender streams in quiet flow,
All join the seas where oceans grow.
6
Owls stay alert through daylight’s span,
At night, many folk work as they can.
7
United, they know no strife or care,
They plant hope’s seeds everywhere.
8
Their herds are kind, with gentle air,
Even their dung smells sweet and fair.
9
All hearts like spring forever bloom,
Pomegranate gardens shun all gloom.
10
Peaks pierce the clouds in lofty climb,
Above, bright stars in splendor shine.
11
When morning dawn begins to glow,
Roosters still in sweet sleep lie low.
12
The gardener there is crowned as king,
Faces like the moon’s bright gleaming.
13
Clothes bright as rainbow’s hue,
Thoughts blue as skies in view.
14
All food is fresh, a daily feast,
Even their cockroaches charm with ease
15
Drunk on music’s pulsing beat,
Minds wide
open, free, complete
16
Machines no smoke to air impart,
No trash
pollutes the river’s heart
17
Prisons belong to days of old,
Now only in
films their tales are told.
18
Fear is found in legends’ lore,
Anger’s unknown
in their core.
19
The worst insult in that land’s view,
Is greed and hypocrisy too.
20
No one dreams of paradise’s gate,
Thus, no
terrorists breed hate
21
Their growth and culture brightly soar,
No swear, no
smoking, and no war.
22
Their law from flowers’ bloom is
drawn,
First principle: fresh joy at dawn.
23
No nations there divide the land,
No passport, visa, bars the hand
24
All lands are shared, no bounds
confine,
Breathe freely deep as heart’s design
25
Travel is free in every land,
Like wind,
they roam with joy so grand.
26
The healthy shun all pious creed,
The devout are sick, in need of heed.
27
Once healed, they shun faith’s
binding chain,
For religion’s sickness clouds the brain
28
With beasts, mankind through
signs converse,
Their words in gestures soft immerse.
29
Their tongues may differ, yet
hearts align,
In unity, their souls entwine.
30
Justice is crime in that fair
land,
Their deeds in order smoothly stand
31
No treachery they know or learn,
For love’s the light that
brightly burns.
32
Speeches are music, flowing free,
Words dance in rhythmic harmony
33
When babes are born, no cries
they send,
Drums sound their joy, their birth commend
34
No wails, no screams, their birth
is bright,
With laughter born to pure delight
35
(Not born to our world’s bitter
sting,
Why scream and cry when life
begins?)
36
Girls don’t play coy with
fleeting charm,
They stand as bold, with strength
to arm
37
Boys, content, with hearts
fulfilled,
Seek joy with wisdom, calmly
skilled.
38
Mid-aged women shun excessive
talk,
Mid-aged men with hair in fullness walk
39
Old men and women, spirits bold,
Hearts vibrant, ever warm, untold
40
When life’s end comes and one
does die,
Their corpse no foul stench
taints the sky
41
To dust they turn, so swift, so
fast,
Winds lift them to the heavens
vast.
42
Death is a state, serene, at
ease,
With it, the soul finds gentle
peace
43
Each lives their span, then fades
away,
Their memory in hearts will stay.
44
Joy they hold through life and
end,
Even death their cheer won’t bend
45
In peace they thrive, no strife
to bear,
No armies march, no wars they
share.
46
My mind dwells there, in that
sweet place,
My body’s where, I need no trace.
47
To that dear land, so fair, so
kind,
A place that soothes my heart and
mind
48
It seems unreal, yet in my head,
Awake it lives, where dreams are
fed.
49
(And isn’t this enough, I say?
Does it matter where I stray?)
50
The real world I live also is the
same,
In essence, my mind holds its
frame.
51
Because no world exists sans my
mind,
It’s not a truth I’ll ever find
52
Be it real or dreamt in flight,
I’d die for that beloved site
53
There my thoughts are free to
roam,
My will is mine, my spirit’s home
54
Because I shaped that world’s
design,
Its people call me God divine.
55
But they don’t worship at my
shrine,
The people spurn this name divine
56
I also sought no ruler’s throne,
To reign in that land as their
own.
57
I only created their world’s
frame,
Did naught else for thanks to
claim
58
No deputies sent, no heirs I
placed,
No stand-in for my name’s embrace
59
Why ruin their lives with ruling
hand,
Or chain their joys to my
command?
60
With nature’s touch so real, so
grand,
Why pray to me, not there to
stand?
61
They need no sign from me to
roam,
They know their place, their
heart’s true home
62
That land to me is friend and
stay,
A haven where my heart can play.
63
I’m thankful they let me abide,
Their guest, with joy, I dwell
inside
64
But just to be, no tides to turn,
No revolutions’ fires to burn.
65
I’ve no task there, no role to
play,
Am I idol!? No, I just stay!
66
If for my meddling they cast me
out,
From hearts and land, I’m banned,
no doubt.
67
Where would my heart find joy to
dwell?
Where would my thoughts their
freedom tell?
68
In the world I live, so full of
greed?
Where selfish hearts ignore the
need.
69
Where could my dreams take wing
and soar,
To roam a world forevermore?
70
Who’d hear me say: mules we
disdain,
Are wiser far than our own reign?
71
Where and to whom I say: the
fleas,
Flies, mosquitoes & bees...
72
They don’t disturb with zealous
strife,
Unlike the Mullahs plaguing life.
73
Who’s seen beasts fight for
faith’s decree,
Or clash to force their piety?
74
Where has a buffalo bid to cling,
To faith’s stern rules and sacred
spring?
75
When did a leopard call for war,
Or bid for battle’s ruthless
score?
76
Who’s heard a sheep, with mocking
grin,
Slay souls to serve some holy
sin?
77
Where have cows jailed or slain,
alas,
Journalists who speak truth’s
mass?
78
When did a goat seek lands to
seize,
Or conquer realms with ruthless
ease?
79
When did a calf, enraged, pursue,
Arms for slaughter’s deadly crew?
80
What pig in mire, with zealot’s
cry,
Struck women for their veils
awry?
81
Did gentle sheep, so meek, so
mild,
Do state’s serial kills, defiled?
82
These animals we eat or scorn as
low,
Yet they’re less cruel than we,
we know.
83
We humiliate or call them base,
Yet claim our hearts are pure of
trace
84
We seem as if we’re clean,
supreme,
Yet act as filth in pride’s false
dream
85
We boast as lords of all
creation,
Masters of cosmic celebration
86
Earth’s giants, rulers of the
skies,
Yet ruin reigns where our pride
lies.
87
Whereas I’m no titan, no hero
bold,
Just humble dust, my tale retold.
88
A simple soul, of earth I’m made,
Small and humble, my part is
played,
89
So, I reject these titles vain,
Enough of drama’s heavy chain.
90
This game’s grown old, its thrill
is done,
I’m weary now, my rest begun.
91
My new world is complete, and
true,
No lack or flaw comes into view.
92
What I desire, it swiftly
forms,
Fulfilled at once, no wish
deforms.
93
More joy and bliss within it
dwell,
Freedom’s as vast as I wish it
well.
94
Poor and rich it holds, no
strife,
Wealth depends on work in life.
95
Who shuns idleness can wealth
attain,
No limit curbs their boundless
gain.
96
Even the lazy find their share,
Some gain in that land’s generous
air
97
No poor envy rich, no strife they
know,
No disputes in their skies’ calm
glow.
98
All raise the cups to dawn’s new
day,
With wisdom, shape tomorrow’s
way.
99
Free are their feasts, their
mirth, their wine,
No sick Mullahs spoil the divine.
100
There is Unpleasantness in that
shore,
Yet war and strife arise no more.
101
“Contrast” for beauty’s radiant
hue,
For its world of colors bold and
true...
102
For my dreams’ luster, bright and
clear,
For the folk of my world so dear...
103
It’s rich with bounty, full and
grand,
Its truth is simple to
understand.
104
Without contrast, all grows dull
and plain,
Uniformity brings its own hard
strain.
105
I’m deeply pleased, my heart’s
content,
To dwell within this game’s
ascent.
106
I’m not the guide of their life’s
play,
Nor meddle in their chosen way.
107
I only walk their world’s fair
ground,
In their realm, my place I’ve
found.
108
It brings me joy, a world of
gain,
The peak of dreams I hoped to
attain.
109
I sowed their world, my need to
meet,
Its roots my longing did
complete.
110
Yet thus it’s fine, as it should
be,
Grand boasts are doomed, they’re
not for me.
111
No more I seek, this much will
do,
My heart’s content with what is
true.
112
No task for me? Then I’ll take
flight,
Into my dreams, my soul’s delight!
---------------------------------------------------------------------
*- “Cossack”: Refers to someone who migrates from their tribe, city, or homeland and joins another place and people, often resulting from oppression and tyranny.
**- “Bejwaz”: A proper noun, treated as a symbolic or fictional land.